Εσύ που πονάς, βλέποντας αυτά που γίνονται γύρω σου...

Εσύ που ακούς την φωνή της ψυχής σου να σε προειδοποιεί...

Εσύ που έχεις ακόμη μια γωνιά με φλόγα στην καρδιά σου...

Εσύ που μπορείς ακόμη να σκέπτεσαι στο σκοτάδι που σου ρίχνουν...

Εσύ που θέλεις να δικαιώσεις την ανθρώπινη υπόστασή σου...

Εσύ που νιώθεις γύρω σου το ψέμα, χωρίς να το συνειδητοποιείς...

Εσύ που ζητάς αλήθεια να πιστέψεις, φως για να διαβλέψεις...

Εσύ που ψάχνεις να μείνεις καθαρός μέσα στα σκουπίδια...

Εσύ που νιώθεις αμόλυντος μέσα στην αρρώστια...

Εσύ που ψάχνεις δύναμη για να τινάξεις τις αλυσίδες της ψυχής...

Εσύ που θέλεις  άλλο δρόμο απ'εκείνο που σου επιβάλλουν...

Εσύ που αρνείσαι το σφυροκόπημα της καθημερινής σου σκέψεως...

Εσύ που θέλεις να είσαι υπεύθυνος μέσα σε ανεύθυνους...

Εσύ που πιστεύεις ακόμη, ότι κάτι μπορείς να κάνεις...

Εσύ που θέλεις να το κάνεις και μόνος και με άλλους σαν εσένα...

Διάβασε, μάθε, σκέψου, κρίνε...Κι αποφάσισε...

Και άμα αποφασίσεις έλα...

Γιατί τίποτα δεν θερμαίνει την καρδιά, όσο η Πίστη...

Τίποτα δεν φωτίζει τον νου, όσο η Γνώση...

Τίποτα δεν εξυψώνει, όσο ο Αγώνας...

Τίποτα δεν εξαγνίζει, όσο η Νίκη...

Από το βιβλίο του Ανδρέα Δενδρινού "Ελληνική Πρόκλησις"