ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ: Μήλο μου κόκκινο...

Αφού ο εθνομηδενιστικός νεοταξικός συρφετός είδε ότι η προσπάθεια του να σταματήσει τις παρελάσεις για τις εθνικές επετείους προσκρούει στα ελάχιστα αλλά ακόμη ανθεκτικά, εθνικά αντισώματα που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μία άλλη τακτική, αυτή του ευτελισμού. Όταν κάτι γελοιοποιείται, όταν κάτι χάνει τη σημασία, την αισθητική, την σοβαρότητα που θα έπρεπε να έχει, η κοινωνία σιγά σιγά θα το υποβαθμίσει και στο τέλος θα το αγνοήσει παντελώς. Τώρα βέβαια από μία παρηκμασμένη και υπνωτισμένη κοινωνία δεν περιμένει κανείς να αντιληφθεί αυτού του είδους τα παιχνίδια που παίζονται εις βάρος της, πόσο μάλλον να αντιδράσει σε αυτά.

Η παρέλαση της 25^ης Μαρτίου στον ενοποιημένο δήμο Παύλου Μελά(Σταυρούπολη-Πολίχνη-Ευκαρπία) πραγματοποιήθηκε εντός του εγκαταλειμμένου στρατοπέδου Καρατάσου. Ξεκινάμε από την επιλογή του χώρου. Συνήθως οι παρελάσεις γίνονται στους κεντρικούς δρόμους των πόλεων που ακριβώς για αυτόν τον λόγο έχουν καθαριστεί επιμελώς, έχουν ασβεστωθεί τα κράσπεδα των πεζοδρομίων, έχουν σημαιοστολιστεί οι κολώνες κτλ. Γενικότερα υπάρχουν μια σειρά από ενέργειες στον χώρο που θα περάσει η παρέλαση που καταδεικνύουν ότι ένα σημαντικό γεγονός θα λάβει χώρα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση προτιμήθηκε ένα δρόμος εντός του πρώην στρατοπέδου, σε άθλια κατάσταση και πρόχειρα καθαρισμένος. Ειλικρινά αν κάποιος είχε έρθει πριν λίγες μέρες στον να μείνει στον Δήμο Παύλου Μελά και δεν έμενε απέναντι από το στρατόπεδο, πολύ πιθανό να νόμιζε ότι δεν γίνεται καν μαθητική παρέλαση! Εκτός αυτού ο χώρος δεν ενδείκνυται για να παρελάσουν τα πάνω από 50 σχολεία του δήμου. Ο χώρος είναι λίγος για να σταθούν όλες αυτές οι οικογένειες και οι φίλοι των παιδιών που παρελαύνουν. Ίσως θα ήταν καλό οι υπεύθυνοι του δήμου να σκεφτούν το ενδεχόμενο κάθε δημοτική ενότητα να διοργανώνει τη δική της μαθητική παρέλαση στον κεντρικό της δρόμο και όχι να προσπαθεί κατά κάποιο τρόπο να την κρύψει.

Δεν ήταν μόνο όμως η επιλογή του χώρου της παρέλασης. Η ανοργανωσιά, η έλλειψη συντονισμού και η παντελή έλλειψη τάξης ήταν εμφανέστατα. Κανείς δεν υπήρχε για να βάλει μία σειρά. Μαθητές και σημαιοφόροι που μέχρι τελευταία στιγμή έψαχναν που πρέπει να πάνε, κόσμος που αγνοούσε τα όρια και έμπαινε εντός του χώρου της παρέλασης, χρονοδιάγραμμά που έπεσε τελείως έξω. Η μαθητική παρέλαση φυσικά μόνο τιμή για αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Παντελής έλλειψη στοίχισης, ελάχιστα σχολεία είχαν ομοιόμορφη εμφάνιση ενώ οι περισσότεροι μαθητές αντιμετώπιζαν το όλο γεγονός ως φάρσα. Δεν φταίνε τα παιδιά. Αυτά ότι τους δείξεις, ότι τους μάθεις θα κάνουν. Το πως γίνεται τα 6χρονα λυκόπουλα των προσκόπων να παρελαύνουν σωστά και 15χρονοι μαθητές να βαριούνται να σηκώσουν το χέρι τους αυτό μάλλον πρέπει να το ρωτήσουμε στους παιδαγωγούς και των δύο. Όσον αφορά τον στολισμό, αυτός ήταν ελάχιστος. Αυτό όμως που έκανε ιδιαίτερα άσχημη εντύπωση ήταν η μουσική που ακουγόταν από τα ηχεία όλη τη διάρκεια μέχρι να ξεκινήσει η παρέλαση. Το «μήλο μου κόκκινο…», «Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου…» και άλλα παραδοσιακά τραγούδια που όμως ταιριάζουν σε γλέντι γάμου και όχι σε παρέλαση!

Και για το τέλος, αυτό που δεν λείπει από καμιά παρέλαση εθνικής επετείου είναι οι γύφτοι με τα μπαλόνια, οι καντίνες με τα «βρώμικα» και οι κομμουνιστές με τα πλακάτ και τα πανό τους. Αυτή τη φορά μάλιστα ήταν και ντυμένοι πολλοί από αυτούς με τις αποκριάτικες στολές τους και διαμαρτυρήθηκαν, υποστηριζόμενοι μάλιστα από την δημοτική αρχή, για να μείνει το στρατόπεδο στην τοπική κοινωνία. Μάλιστα με απροκάλυπτα κομματικό χαρακτήρα, αφού ορισμένοι από αυτούς κρατούσαν και σημαίες του ΠΑΜΕ. Σύμφωνοι στο αίτημα σας, τα εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα πρέπει να αποδοθούν για χρήση στις τοπικές κοινωνίες, πρωτίστως ως χώροι πρασίνου και άλλων κοινωφελών υποδομών. Σήμερα όμως πρέπει να γίνει αυτή η παράσταση διαμαρτυρίας; Άλλες μέρες δεν υπάρχουν;

Ειλικρινά, στα μάτια ενός μικρού παιδιού, η σημερινή παρέλαση και ένα καλοκαιριάτικο πανηγύρι αφήνουν σχεδόν την ίδια εντύπωση. Κρίμα…